گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم: سران کشورهای انگلیس، آلمان و فرانسه طی هفته‌های اخیر ادبیات وقیحانه‌ای را در قبال فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران در پیش گرفته‌اند. بخش اعظمی از این وقاحت، منبعث از توانایی بالقوه اروپاییان در استناد به مکانیسم ماشه است.
اسنپ‌بک (Snapback) یا همان مکانیسم ماشه بخشی از برجام بود که در آن کشورهای اروپایی اجازه داشتند در صورتی که ایران را ناقض برجام تشخیص دهند روند بازگشت تحریم‌های بین‌المللی علیه آن را آغاز کنند. مکانیسمی که البته صرفاً تا 18 اکتبر امسال معتبر است و پس از آن کشورهای عضو برجام اجازه استفاده از آن را نخواهند داشت؛ بنابراین شاید بتوان حدس زد که دلیل فشار تروئیکای اروپایی به ایران در این روز‌ها چیست.
واقعیت امر این است که تروییکای اروپایی به‌دلیل عدم پایبندی حداقلی نسبت به تعهدات اقتصادی و اعتباری خود در توافق برجام، عملا تفاوتی با آمریکا (به‌عنوان بازیگری که رسماً از برجام خارج شده است) ندارند. از این رو استناد احتمالی آنها به مکانیسم ماشه مترادف با استفاده آنها از یک “حق نامشروع” خواهد بود. در چنین شرایطی دلیلی تنها یک راه پیش روی کشورمان خواهد بود: افزایش هزینه‌های استناد تروییکای اروپایی به این حق نامشروع.
جمهوری اسلامی ایران بارها به تروییکای اروپایی درخصوص باج‌گیری از تهران با اهرم مکانیسم ماشه هشدار داده است. این هشدارها قطعاً نه‌تنها پای میز مذاکرات با سه کشور اروپایی (که موازی با مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا برگزار می‌شود)، بلکه در مواضع صریح و آشکار دیپلمات‌ها و دستگاه سیاست خارجی کشورمان باید ظهور و بروز پیدا کند.
خروج از ان‌پی‌تی، اخراج بازرسان آژانس، حق استناد به برنامه هسته‌ای تسلیحاتی و پنهان‌سازی ذخایر اورانیوم غنی شده از جمله اقدامات و گزینه‌هایی است که تهران در صورت فعال‌سازی مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های چندجانبه شورای امنیت سازمان ملل متحد قدرت اعمال آنها را خواهد داشت.
آنچه وقاحت اروپاییان را در برهه کنونی و ماه‌های آتی مهار خواهد ساخت، مدارا یا امتیازدهی به مثلث بی‌تعهد اروپایی نبوده و نخواهد بود. قطعاً قدرت سخت ایران مهم‌ترین عامل تضمین‌کننده در این مسیر تلقی می‌شود. اروپاییان سیاست‌ها و راهبردهای خود را بر مبنای “هزینه” و “فایده”می‌چینند: از این رو کاهش فایده و افزایش هزینه‌های راهبردی غرب تنها اهرم قابل استناد و توجهی است که ما باید آن را در برابر کنشگری احتمالی سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان حفظ کنیم.
در این میان گزاره‌ای وجود دارد که باید به کرات برای تروییکای اروپایی مطرح و ملکه ذهن آنها گردد: اینکه استراتژی باج‌گیری از ایران هیچ‌گاه با قرینه و واکنشی تحت عنوان باج‌دهی ایران به اروپاییان مواجه نخواهد شد. استراتژی مقاومت فعال به مراتب کارآمدتر از چیزی است که در ذهن سران اروپایی می‌گذرد. بهتر است اروپاییان چنین مواجهه و تقابل تمام عیاری را با ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی امتحان نکنند.
انتهای پیام/
