به گزارش الف؛ پایگاه خبری “میدل ایست آی” در گزارشی سعی کرده به این سوال اساسی پاسخ دهد که چرا رژیم صهیونیستی، همواره از تنش زایی و ایجاد وضعیتِ جنگ و درگیری دائمی، حمایت کرده و در عین حال، مظلوم نمایی می کند و خود را به عنوان قربانی خشونت معرفی می کند.
میدل ایست آی در این رابطه می نویسد: «در دهه های اخیر، اسرائیل به نحو بی وقفه ای، همواره ایران را تهدیدِ به جنگ کرده است. در این راستا، رهبران اسرائیل نمایش های مختلفی را در سازمان ملل متحد علیه ایران اجرا کرده اند(نظیر اقدام “بنیامین نتانیاهو” در سال ۲۰۱۲ در مجمع عمومی سازمان ملل که با در دست داشتن یک تصویر کارتونی سعی داشت القا کند که ایران یک تهدید هسته ای است و یا مثلا در سال ۲۰۱۸، اسرائیل با استناد به یک تصویر دستکاری شده از گوگل، به قول خود از یک سایت هسته ای مخفی ایران افشاگری کرد).
اسرائیل این اقدامات خود علیه ایران را با آب و تاب بسیار از سوی رهبران نظامی و غیرنظامی خود دنبال کرده است. با این حال، نکته اصلی این است که این اسرئیل و نَه ایران بوده که از دهه ۱۹۶۰ میلادی، به سلاح های اتمی دسترسی داشته و این اسرائیل بوده که حتی سعی داشته تا از سلاح های اتمی خود در جریان جنگ های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ با اعراب استفاده کند.
اسرائیل توانایی های خود جهت تولید سلاح های هسته ای را مدیون فرانسه است. کشوری که در تهاجم اسرائیل به صحرای سینا و غزه در سال ۱۹۵۶ با آن همکاری و توطئه کرد و در ازای آن، تل آویو از فرانسه خواست تا “راکتور هسته ای دیمونا” را برای این رژیم بسازد.
سال ۱۹۷۳، اسرائیل ۱۳ سلاح اتمی خود را آماده پرتاب به مصر و سوریه کرده بود. با این حال، ورود آمریکا به جنگ به نفع اسرائیل، عملا موجب شد تا نتیجه نهاییِ نبرد به نفع تل آویو رقم بخورد و استفاده از این تسلیحات مرگبار نیز از سوی اسرائیل علیه دولت های عربی ذکر شده، کنار گذاشته شود.
واقعا مضحک است که اسرائیل به عنوان تنها دارنده سلاح های اتمی در خاورمیانه و عامل اصلیِ بی ثباتی در این منطقه، خود را به مثابه قربانیِ رویه های همسایگانش ارزیابی و معرفی می کند و در این رابطه، دست به مظلوم‌نمایی می زند. یکی از قابل توجه ترین و مهمترین ویژگی های حکومت اسرائیل که با اشغالگری در سال ۱۹۴۸ میلادی بنیان گذاشته شده این است که با ایجاد حالتی از جنگ و درگیری های مدام، سعی کرده زمینه را برای توسعه قلمرو صهیونیست ها فراهم کرده و در عین حال بر آن بوده تا با جنبش ها و گروه های مقاومتِ ضدصهیونیستی نیز برخوردهای قهری لازم را انجام دهد.
*اسرائیل و آزار و اذیت مداوم انسان ها
بسیاری از کشورهای غربی که عملا با اقدامات خود زمینه حمایتیِ لازم جهت تاسیس رژیم اسرائیل را فراهم کردند، اینطور ادعا می کنند که هدف اصلی آن ها در این زمینه این بوده که از وقوع جنگ و یا آسیب دیدنِ یهودیان در صورت تشکیل یک دولت واحد فلسطینی جلوگیری کنند.
با این حال، آن ها با تشکیل یک رژیم اشغالگر در منطقه، عملا خاورمیانه را در یک حالتِ جنگ و درگیری دائم فرو بردند و مردم فلسطین را به دلیل رویه های اسرائیل، با شکنجه های روحی و جسمی فراوانی رو به رو ساختند. اسرائیلی ها از همان ابتدای کار، خود را به اصطلاح، قربانیان بزرگِ خشونت طلبی جریان های مقاومت فلسطینی و دولت های عربی معرفی می کردند که این مساله عملا موجب شده تا آن ها(صهیونیست ها) نیز به جنگ و اقدامات تلافی جویانه متوسل شوند.
این در حالی است که اساسا اسرائیل در شرایطی شکل گرفت که ارتش های عربی در وضعیت ضعیفی قرار گرفته بودند. در این رابطه “جورج مارشال” وزیر خارجه سابق آمریکا می گوید: “کل ساختار دولت عراق با چالش های قابل توجه سیاسی و اقتصادی رو به رو است و این کشور اساسا نمی تواند بیش تر از شماری معدود از نظامیان را جهت مقابله با اسرائیل اعزام کند. مصر نیز اخیرا با حملات و بی نظمی های گسترده ای رو به رو بوده است. ارتش این کشور از نظر تجهیزات ضعیف است و در شرایط کنونی بیش از همه باید معطوف به شرایط داخلی خود باشد. سوریه نیز از ارتش و تجهیزات نظامی قوی پس از آنکه فرانسوی ها، این کشور را ترک کردند برخوردار نیست. لبنان و عربستان سعودی نیز وضعیت مشابهی دارند. در عین حال، اختلافات قابل توجه میان عربستان سعودی و سوریه و همچنین میان پادشاهی های عراق و اردن نیز عملا موجب می شود تا کشورهای عربی از نیروهای نظامیِ فعلی خود هم نتوانند به نحو مطلوبی استفاده کنند”.
*اسرائیل و ایجاد تهدید علیه صلح بین المللی
اسرائیل همواره ایجاد چرخه های جنگ و درگیری را به نفع خود دیده است. به عنوان مثال وقتی اسرائیل با همدستی فرانسه، جهت حمله به مصر در اکتبر سال ۱۹۵۶ توطئه کرد، این مساله بخشی از همان راهبرد اسرائیلی‌ها جهت ایجاد جنگ و درگیری های دائمی بود. اسرائیلی ها غزه و شبه جزیره سینا را اشغال کردند و ماه‌ها نیز از عقب نشینی از این مناطق، علی رغم اعلام محکومیتِ سازمان ملل متحد و آمریکا خودداری می کردند. در نهایت، اسرائیل هیچ گزینه ای الا عقب نشینی را پیش روی خود ندید. با این حال، یک دهه بعد بار دیگر دست به تکرار تجاوز خود زد.
سال ۱۹۶۷ اسرائیل مدعی شد که باید قبل از آنکه سه کشور جهان عرب به آن حمله کنند، به آن ها حمله ور شود. این نوع از استدلال های اسرائیل پیشتر و در سال ۱۹۴۸ نیز از سوی این رژیم مطرح شده بودند. در این راستا، رژیم اسرائیل سرزمین های بیشتری را اشغال کرد و فلسطینی ها، سوری ها، و مصری هایِ بیشتر را هدف اقدامات تهاجمی و شکنجه گرانه خود قرار داد. این رویه های اسرائیل با جنگ بی وقفه آن علیه لبنان ادامه یافت که در قالب یورش های دوره ای در اواخر دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و در قالب حملات آشکار سال های ۱۹۷۸ و ۱۹۸۲ و اشغال و آزار بیشترِ مردم لبنان و فلسطین ادامه یافت.
سال ۱۹۷۳، اسرائیل یک هواپیمای مسافربری غیرنظامی را بر فراز شبه جزیره سینا هدف قرار داد و ۱۰۶ مسافر آن را به قتل رساند. حمله سال ۱۹۸۱ اسرائیل علیه راکتور اتمی “اوسیراک” عراق که توسط فرانسوی ها در حال ساخت بود نیز با این ادعا از سوی اسرائیلی ها توجیه می شد که ما مجبور شدیم تا به صورت پیش‌دستانه از خود دفاع کنیم.
در طی دهه های گوناگون، اضافه بر کشتارِ ده ها شهروند غیرنظامی عرب توسط اسرائیل و آواره شدنِ میلیون ها فلسطینی، اسرائیل در جریان جنگ خود علیه مصر در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی موجبِ آوارگی یک میلیون مصری و همچنین آواره شدنِ صدها هزار لبنانی در پی جنگ های مکرر خود علیه لبنان از سال ۱۹۷۸ شده است.
*ماشین کشتارِ اسرائیل
اسرائیل به بهانه دفاع از خود در سال های اخیر، به طور مرتب و در دوره های زمانی متوالی اقدام به بمباران سوریه، لبنان، و غزه کرده است. در عین حال، ماشین کشتار و وحشت آفرینی نظامی آن نیز در کنار وحشی گری شهرک نشینان صهیونیست، ملت فلسطین را که در کرانه باختری رود اردن و قدس شرقی ساکن هستند، هدف قرار می دهد. سوری ها در ارتفاعات جولان نیز مدام هدفِ تجاوزات اسرائیلی ها قرار می گیرند.
پلیس و سیستم قضایی نژادپرست اسرئیل نیز به طور مرتب و مدام فلسطینی ها را هدف قرار می دهند. این در حالی است که دستگاه های تبلیغاتی اسرائیل مدام می گویند که “اسرائیل در حال دفاع کردن از خود است”. اقدامات بی شرمانه اخیر اسرائیل در حمله به محله “شیخ جراح” در بیت المقدس که با هدف بیرون راندن فلسطینی ها از خانه و کاشانه خودشان انجام گرفته و یا محاصره بیش از دو میلیون نفر از مردم نوار غزه توسط آن ها، همه و همه نمودهای خوی تجاوزکارانه اسرائیل هستند.
اسرائیل از زمان تاسیس رژیم جعلی خود، به: فلسطین، اردن، لبنان، مصر، و سوریه حمله کرده است. اسرائیل همچنین: عراق، سودان و تونس را نیز بمباران کرده است. در عین حال، رویکردهای خصمانه ای را نیز در قبال ایران، لیبی، یمن، مراکش، و الجزایر اتخاذ کرده است. اسرائیل تنها رژیمی در منطقه است که سلاح های اتمی در اختیار دارد و مدام تهدید به استفاده از آن ها نیز می کند. حتی با وجود همه این حقایق، اسرائیل هنوز ادعا می‌کند که خود قربانی خشونت است.
اسرائیل از بدوِ ایجاد شدنش، از حربه مظلوم نمایی استفاده کرده و حالتی از جنگ دائمی را خلق کرده تا بتواند از طریق آن، جاه طلبی ها و توسعه قلمرو اشغالی خود را در دستورکار قرار دهد و برای اقدامات مجرمانه اش، بهانه‌های کافی را دراختیار داشته باشد».
