اگر پوتین عقل داشت که ستون نظامی به اوکراین نمی‌فرستاد

0
60


|


۱۴۰۱/۱۲/۰۶ ۰۵:۰۵:۰۰

|

|





یک سالگی تهاجم به اوکراین؛ از پل ناموجود در کی‌یف تا توهمات کشورها باعث بروز مسائل عجیب و غریبی شده است.


اگر پوتین عقل داشت که ستون نظامی به اوکراین نمی‌فرستاد


|


۱۴۰۱/۱۲/۰۶ ۰۵:۰۵:۰۰

حسین فرد، تحلیلگر مسائل سیاسی نوشت:

خیلی از جنگ‌ها با همین توهم شروع شده که خودمان شروعش می‌کنیم و به موقع هم تمامش می‌کنیم. منتهی جنگ که کلید خورد، روند و عاقبتش دیگه صرفاً در اراده طرفی که شروع کرده نیست و تابع پیچیدگی‌های زیادی است.

صدام حسین جنگ را با همین توهم شروع کرد که دو سه هفته بخشی از ایران را می‌گیرم و تمام. جنگ روسیه علیه اوکراین هم در مسکو این گونه تصور می‌شد که ظرف چند هفته تمام است، حالا ولی دل شیر می‌خواهد که راجع به زمان اتمامش گمانه‌زنی کنی.

در مورد ناکامی روسیه در پیشروی به سوی کی‌یف علاوه بر ناکارایی و آسیب‌پذیری شیوه‌های جنگ قرن بیستمی، یعنی اعزام ستون بلندی از نیروها به درون خاک «دشمن» که پاشنه آشیل نیروهای روسی در اطراف کی‌‌یف شد، یک موضوع هم شاید خنده‌آور باشد، ولی واقعی است.

ارتش روسیه برای تسخیر پایتخت اوکراین باید به این شهر نزدیک که شد از یک رودخانه عبور بکند و کار را یک سره سازد. نقشه‌ای که به فرماندهان میدانی داده بودند مربوط به سال ۱۹۸۶ بود و نشان می‌داد که یک پل بر این رودخانه است. ظاهراً این پل در دوران شوروی طراحی شده بوده ولی…

البته چه انسجام داخلی بیشتر در اوکراین در پیامد جنگ، چه ارسال گسترده سلاح از سوی غرب و چه تحریم‌هایی که علیه روسیه اعمال شده اما و اگرهایی هم دارند و معلوم نیست که نهایتاً سرنوشت جنگ را به سرعت یا حتی در درازمدت به سود اوکراین رقم بزنند…

از آن سو، جنگ روسیه را هم، نه تنها به لحاظ اقتصادی که به لحاظ سیاسی و اجتماعی به شدت به عقب رانده.

درست است که اقتصاد کم و بیش نفتی روسیه آن طور که تصور می‌شد دچار بحران نشد، ولی به هر صورت از توسعه بازایستاده و لزوماً هم این نیست که تحریم‌ها سبب نوآوری و خلاقیت بشوند و اتکای کشور تا اطلاع ثانوی به نفت و گاز کاهش یابد یا چین بتواند جایگزین غرب در رفع همه نیازهای روسیه بشود، وضعیتی که در ایران هم است، البته بدترش. شدت گرفتن تیغ انسداد و سرکوب و ممانعت بیشتر از گردش آزاد اطلاعات و بستن هر چه بیشتر زبان و دهان دگراندیشان در روسیه هم که امری روزمره است.

با این همه‌، به نظر می‌آید که رهبری کرملین با توجه به جامعه سیاست‌‌گریز و مرعوب تبلیغات دولتی روسیه برای پیشبرد یک جنگ طولانی مشکلات کمتری دارد، به خصوص که سوخت و سرباز و سلاح هم کم و بیش تأمین است و به دیگران نیازی ندارد.

ورای این که کدام طرف نفس بلندتری برای ادامه جنگ و قرارگرفتن در موضعی قوی‌تر در مذاکرات نهایی داشته باشد، به هر صورت تصور یک توافق صلح کار آسانی نیست. اگر به خصوص کرملین موفق بشود که صلح در برابر زمین را در هر توافقی به کرسی بنشاند و بخش‌هایی از اوکراین به این یا آن شکل در اشغال یا زیر نفوذ روسیه باقی بمانند و اوکراین هم از عضویت در ناتو صرف نظر کند، ولو که به اوکراین هم تضمین‌های امنیتی برای مقابله با حمله‌ احتمالی دیگر روسیه داده شود، باز هم  غرب با این مشکل و سؤال روبه‌روست که …

غرب در جنگ اوکراین هنوز هم از اثرگذاری تحریم‌ها بر روسیه ناامید نشده و بسته یازدهم را هم اخیراً اروپایی‌ها تصویب کردند. ارسال سلاح‌های سنگین تهاجمی هم افتان و خیزان به اوکراین جریان دارد و باید منتظر ماند و تأثیر آنها در وضعیت جنگ را دید.



منبع

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید