رانیری: امشب آینده رم را در زمین دیدم!

به گزارش “ورزش سه”، در دربی رم بین تیم‌های رم و لاتزیو، آلسیو رومانیولی روی ارسال لوکا پلگرینی با ضربه سر گل اول را برای لاتزیو به ثمر رساند، اما سوله با یک شوت پرقدرت تماشایی با پای چپ از بیرون محوطه جریمه که به زیر تیرک افقی برخورد کرد و وارد دروازه شد، بازی را مساوی کرد تا دو تیم به تساوی ۱-۱ برسند.

رانیری پس از بازی گفت: «می‌توانست بهتر باشد، می‌توانست بدتر هم باشد. در نیمه اول خیلی عقب می‌نشستیم و از این وضعیت خوشم نیامد. ما نیاز داشتیم که وینگرهایمان جلوتر بروند و به فول‌بک‌های لاتزیو فشار بیاورند، ولی در عوض مدام اجازه می‌دادیم آن‌ها جلو بیایند. این یک دربی پرتنش بود، همان‌طور که همیشه هست. لاتزیو فرصت‌های گلزنی بیشتری داشت، ما کمتر، ولی من همین یک امتیاز را هم قبول می‌کنم.»

سوله که تا مدت‌ها در رم چندان درخشان ظاهر نشده بود، به‌خصوص پس از مصدومیت پائولو دیبالا، حالا به نظر می‌رسد که با اعتمادبه‌نفس بیشتری بازی می‌کند.

رانیری گفت: «او اگر از کناره‌ها بازی را شروع کند، می‌تواند رهبری رم را برعهده بگیرد، ولی در نیمه اول به خوبی به او توپ نرساندیم.
ما نیاز داشتیم که او پس از یک پاس عرضی مدافع روبه‌رویش را از پیش رو بردارد، ولی خیلی کند بازی می‌کردیم و این به لاتزیو فرصت می‌داد که مدافعانشان را برای مهار او دو برابر کنند. در نیمه دوم تأثیرگذارتر بود.
سوله بازیکنی با کیفیت است، خوب گلزنی می‌کند و آینده متعلق به اوست، چون تمام ویژگی‌های لازم برای شکوفا شدن را دارد. من امشب آینده رم را در او دیدم.»

دیبالا که به خاطر جراحی تا حداقل سپتامبر از میادین دور خواهد بود، امشب اصرار داشت که روی نیمکت رم در دربی دلا کاپیتاله بنشیند تا کنار هم‌تیمی‌هایش باشد.

رانیری گفت: «او در زمین یک رهبر بود، در رختکن هم رهبر است، حالا متأسفانه یک رهبر است که بازی نمی‌کند ولی همیشه کنار بچه‌هاست.»

رانیری مصمم است که در تابستان بازنشسته شود، و به این ترتیب موفق شد دوران مربیگری‌اش را با رکوردی چشمگیر به پایان برساند: بدون حتی یک شکست در دربی دلا کاپیتاله به عنوان مربی.

او گفت: «قبل از بازی و حالا بعد از آن به این موضوع فکر کردم، ولی در حین بازی واقعاً به ذهنم نرسید. من آدم کم‌حرفی هستم، فقط می‌توانم بگویم که برایم به عنوان یک رمی شگفت‌انگیز است که بدون شکست در این دربی‌ها بازنشسته می‌شوم. البته ترجیح می‌دادم با پیروزی تمام شود، ولی در ورزش و زندگی نمی‌شود همه‌چیز را داشت، باید بپذیری.
بیشتر از همه دلم برای استادیوم المپیکو زمانی که پر می‌شود تنگ خواهد شد. همه بازیکنانی که در رم هستند هم دلشان برای آن تنگ می‌شود، چون آدم را پر از احساس، هیجان و انگیزه می‌کند. ما مربیان فقط باید سعی کنیم اشتباهاتمان را به حداقل برسانیم و در لحظات سخت به بازیکنان کمک کنیم.»