ارز‌های ایران در عراق همواره محل اختلاف بوده‌اند. از یک سو عراقی‌ها توان مقابله با آمریکا برای ارتباط گسترده با ایران در زمینه ی ارزی را ندارند؛ از سوی دیگر تبادلات تجاری در حوزه‌های مختلف از جمله صادرات برق و گاز به عراق نیازمند دلار است که سد تحریم جلوی آن قرار گرفته است. طبق برخی توافقات که از سال ۹۸ تاکنون ادامه یافته است، پول‌های ایران در عراق و یا ارز‌های آزاد شده در بانک تی.بی.ای با نظارت مستقیم آمریکایی‌ها برای تهیه کالا‌های اساسی هزینه می‌شود؛ اما هنوز هم چالش‌هایی وجود دارد. نکته قابل‌توجه دل‌بستن دولت به ارز‌های آزادشده و شعار بهبود وضعیت اقتصادی با ورود این ارز‌ها به کشور است، اما به نظر نمی‌رسد میزان این ارز‌ها طریقه ی دسترسی به آن به حدی باشد که تأثیری بر اقتصاد کشور داشته باشد.
سید حمید حسینی، عضو هیات مدیره اتاق مشترک ایران و عراق، در آغاز درباره وضعیت ارزی ایران در عراق به «انتخاب» گفت: تا سال ۹۷ مشکلی برای دریافت پول برق و گاز از عراق نداشتیم. وقتی ترامپ از برجام خارج شد و تهدید‌های سختی انجام داد، عراقی‌ها امکان پرداخت پول برق و گاز نداشتند. پس از آن ایران اقدام به قطع برق و کاهش میزان صادرات گاز کرد که موجب چالش در روابط شد. آقای همتی که رئیس بانک مرکزی شد به عراق رفت و با وزرای عراقی توافق کرد که برای شرکت توانیر و گاز حسابی در بانک تی.بی.ای باز شود و از آن محل کالا‌های غیر تحریمی خریداری کنیم. بعد از چندی این حساب افتتاح شد؛ اما عراقی‌ها قادر به پرداخت بدهی نبودند از جمله بدهی گاز که سال گذشته در یک مرحله یک میلیارد و ششصد دلار پرداخت کردند. الان مشکل اینجاست که آن‌ها پول را واریز می‌کنند اما برداشت آن توسط ایران دچار مشکل است. عراقی‌ها در مذاکره با آمریکا امتیازاتی را برای حل این مشکل گرفته‌اند. اخیراً از محل پولی که بابت توافق با عمان برای آزادسازی زندانی‌ها آزاد شد، بخشی از هزینه‌های ایران از طریق تی.بی.ای در عراق پرداخت شد. ما باید بتوانیم به‌طورجدی وارد گفتگو شویم و با همکاری تجار عراقی از محل این منابع کالا‌های اساسی را خریداری کنیم.
وی در ادامه درباره میزان ارز‌های ایران در کشور‌های مختلف اشاره کرد: ما به غیر از پول عراق، حق برداشت از صندوق بین‌المللی پول داریم که نزدیک ۶ میلیارد دلار است. البته اعلام نشده شرایط برداشت آن چگونه است؛ اما فکر می‌کنم محدودیت‌هایی دارد. پیشنهاد ما این بود که بانک مرکزی پول فعلی را در اختیار صندوق توسعه ملی بگذارد تا در زمینه‌ی توسعه صنایع و راه و بهینه‌سازی استفاده شود. ما پول‌هایی در چین و عمان داریم که هر کدام داستان خود را دارد. آنچه فعلاً عملی شده ۲ میلیارد و هفتصد میلیون‌دلاری است که در مذاکره با عمان آزاد شده است.
عضو هیأت مدیره اتاق مشترک ایران و عراق، سپس در رابطه با تأثیر ارز‌های آزاد شده بر اقتصاد اظهار داشت: این پول‌ها مشکل اقتصاد کشور را حل نمی‌کند و صرفاً می‌توان با آن‌ها مقاومت کرد. طبق اعلام اوپک در ده سال گذشته ایران ۴۵۰ میلیارد دلار عدم نفع از تحریم‌های آمریکا داشته است. اگرچه این روز‌ها وضعیت صادراتی ما بهتر شده است و پالایشگاه‌ها نیز دنبال خرید نفت خام ارزان‌تر هستند، وضعیت صادرات بهتر شده است؛ اما متأسفانه خروج ارز بسیاری داریم که به عبارتی ۱۱ الی ۲۰ میلیارد دلار طی یکسال اخیر از کشور خارج شده است. آزادشدن این ارز‌ها با توجه به خروجی‌های ارز چندان تأثیری بر اقتصاد مردم نمی‌گذارد.
حسینی در پایان درباره گسترش روابط اقتصادی با عراق گفت: با توجه به برنامه بلندپروازانه ی دولت در برنامه هفتم که در آنجا تولید نفت را حدود ۴ میلیون سیصد هزار بشکه دیده و در بحث‌های برق و بهینه‌سازی و انرژی تجدید‌پذیر نیز اعداد بزرگی در نظر گرفته‌اند؛ جای امیدواری وجود دارد که مذاکرات به‌صورت جدی‌تر پیگیری شود. این برنامه سرمایه‌گذاری بسیاری می‌خواهد که نیاز است پذیرش اف.ای.تی.اف در دستور کار قرار گیرد و ما بتوانیم از سرمایه سرگردان استفاده کنیم. الان همه کشور‌های اروپایی و آمریکا سیاست انقباضی پیش گرفته‌اند و سعی در جمع‌آوری پول برای کنترل تورم دارند.
